ارتباط باور خودکارآمدی با سلامت روانی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری بم

زمینه و هدف: خودکارآمدی، اشاره به درک افراد در ارتباط با توانایی انجام وظایف در موقعیت های مختلف دارد. باورهای خودکارآمدی می­توانند تاثیرات مثبت و منفی بر روی سلامت روانی افراد داشته باشند. دانشجویان هر جامعه آینده سازان آن جامعه محسوب می شوند، از این رو توجه به ابعاد سلامت روانی آنان نیز تاثیر بسزایی در سلامت روانی کل جامعه دارد. هدف این مقاله، تعیین ارتباط خودکارآمدی با سلامت روانی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری بم بود.     روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی – مقایسه­ای بود که بر روی کلیه دانشجویان پرستاری واجد شرایط در سال 1390 انجام شد. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه  استاندارد خودکارآمدی عمومی شرر­­، چک لیست نشانه­ها (جهت سنجش آسیب­های روانی)و جهت بررسی پیشرفت تحصیلی از میانگین کل نمرات در زمان انجام پژوهش استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون t، تحلیل واریانس یکطرفه وضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت.     یافته ها: نتایج نشان داد که 6/3 درصد از دانشجویان دارای باور خودکارآمدی ضعیف­­، 8/84 درصد دارای باور خودکارآمدی متوسط و 5/11 درصد دارای باور خودکارآمدی قوی بودند. در زمینه نمره ابعاد مختلف سلامت روان­، بیشترین میانگین نمره مربوط به ابعاد روان گسسته- گرایی (جامعه ستیز بودن) و افسردگی با مقدار 21/4 و کمترین آن مربوط به وسواس اجبار با مقدار 43/3 بود. در زمینه ارتباط سلامت روان با باور خودکارآمدی، وضعیت سلامت روان افراد دارای باور خودکارآمدی قوی بهتر از دانشجویان دارای باور ضعیف و متوسط بود. ضریب همبستگی بین سه متغیر معدل با میانگین نمره خودکار­آمدی(062/=,r 44/0=  (pو سلامت روانی (044/=,r 96/0=  (p در هیچ موردی ارتباط معنی­داری را نشان نداد.     نتیجه گیری: با توجه به یافته­های پژوهش، دانشجویان از سلامت روان و پیشرفت تحصیلی مطلوبی برخوردار نبودند و انجام مداخله برای ارتقای سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مورد بررسی بر اساس تئوری خودکارآمدی ضروری به نظر می­رسد.